Ángel Aneiros, pescador de Cedeira: «Tivemos que parar de ir ao pulpo, non hai, é o peor ano da historia»
SOMOS MAR
Tiene 44 años y tras enrolarse con 16 en un barco de Gran Sol, con su padre, optó por hacerse patrón y comprar una embarcación de bajura
05 oct 2025 . Actualizado a las 05:00 h.El martes, José Ángel Aneiros Nebril y el tripulante con el que sale a faenar en su lancha, Novo Juana, sacaron cuatro pulpos de 400 nasas. «O luns colléramos 16 quilos e o mércores, 27, que non é nada para dous homes. Nestas fechas temos o tope en 35 por tripulante e pola embarcación (en novembro sobe a 50). Tivemos que parar de ir porque non hai, é o peor ano da historia», asegura este pescador de Cedeira. No recuerda nada parecido en los 24 años que lleva saliendo al pulpo.
Tiene 44 y con 16 ya se enroló en un barco de Gran Sol, con su padre. Tras aquella experiencia —«é complicado, máis daquela, botas moito tempo fóra, ata 35 días»—, decidió sacar el título de patrón y comprar una embarcación de bajura. «Pola calidade de vida, que é distinta, e por traballar para min», explica. Su principal recurso es el molusco cefalópodo que este año se resiste. «Faenamos desde o cabo Prior ata o cabo Ortegal, a unhas tres millas ou catro da costa. Sempre foi unha zona boa de pulpo, nos últimos anos xa baixou moito, pero o deste ano é incrible», incide.
En la cofradía de Cedeira solo hay cuatro barcos que se dediquen al pulpo. «Estamos todos igual, non cubre ir, tes que pagar a carnada e o gasóleo, e non che dá por moi ben que vaia de prezo... prezo ten, o grande vendémolo a 16 euros o quilo, pero con dous pulpos a onde vas?», argumenta. «No mar sempre tes que ter un plan b, pero non contaba ter que ir ao aparello nestas fechas», reconoce. Junio, julio y agosto son meses de percebe, y de septiembre a abril o mayo, de pulpo, pero este otoño ha tenido que echar mano de otra arte, «as vetas, colles peixe de roca variado, salmonete, faneca, pancho... chamáselle ‘o das praceiras'».
«O pulpo, aparte de cotizarse ben, é moito máis cómodo. Con isto temos que ir largar o aparello ás tres da mañá e empezar a levantar ás nove, e chegas á casa ás catro da tarde. Co pulpo saes ás oito, xa de día, e ás dúas estás comendo na casa», describe. A finales de noviembre le darán otra oportunidad al octópodo: «A ver se costea, terá que vir de fóra».
Para este profesional del mar, «o peor é ir ao percebe». «Vou porque case nos obrigan, temos que ir uns cantos días para non perder o permex [permiso de explotación]. Nin pola ganancia nin polo que me guste, prefiro o aparello. Temos unha costa moi complicada e ir con mar bo, bo... rara vez; sempre tes que estar pendente do mar [...]. Co percebe, se non arriscas non colles», advierte.
No sabe a qué atribuir la escasez de pulpo: «Patexo nas praias hai, e é o seu pasto... Supoño que será pola temperatura das augas, porque sobreexplotación aquí non é e furtivismo tampouco». Recuerda que aún no han cobrado «nin un euro» del paro biológico de abril. Con todo, defiende el oficio —«ir ao mar non é unha desgraza»—, le gustaría que su hijo siguiese sus pasos —«pero tíranlle máis os ferros, a mecánica»— y constata la falta de relevo local —«a xente nova que hai é toda de fóra»—.